دوره 12، شماره 3 - ( پاییز 1404 )
جلد 12 شماره 3 صفحات 330-319 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: 12714
Ethics code: R.IUMS.FMD.REC.1398.1197
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Gassabichorsi M, Aalaa M, Ramazani G, Hosseinzadeh Z, Sohrabi Z. Assessing the Responsiveness of Educational-Treatment Centers Providing Services to Diabetic Patients in the Transition to Accountable Education: Patients’ Perspective. DSME 2025; 12 (3) :319-330
URL: http://dsme.hums.ac.ir/article-1-539-fa.html
URL: http://dsme.hums.ac.ir/article-1-539-fa.html
قصابی چورسی مهدی، اعلا مریم، رمضانی قباد، حسین زاده زهره، سهرابی زهره. ارزیابی پاسخگویی مراکز آموزشی-درمانی ارائهدهنده خدمات به بیماران دیابتی در راستای گذار به آموزش پاسخگو: دیدگاه بیماران. راهبردهای توسعه در آموزش پزشکی. 1404; 12 (3) :319-330
مرکزتحقیقات آموزش علوم پزشکی، گروه آموزش پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران.
چکیده: (173 مشاهده)
هدف: پاسخگویی نظام سلامت از ارکان آموزش پزشکی پاسخگو در ایران است و هدف آن ارتقای کیفیت خدمات بر اساس نیازهای جامعه میباشد. با توجه به شیوع بالای دیابت نوع 2 و نقش مهم مراکز آموزشی-درمانی در ارائه خدمات، ارزیابی پاسخگویی این مراکز از دیدگاه بیماران ضروری است. این مطالعه باهدف بررسی وضعیت پاسخگویی کلینیکهای دیابت و مراکز آموزشی- درمانی تهران در مسیر گذار به آموزش پاسخگو انجام شد.
روشها: پژوهش از نوع توصیفی- مقطعی بود. جامعه آماری شامل بیمار دیابت نوع 2 در کلینیکهای دانشگاههای علوم پزشکی تهران بود. حجم نمونه نفر 330 بیمار دیابت نوع 2 بر اساس فرمول استاندارد بود. ابزار تحقیق، پرسشنامه بومی 28 سؤالی با طیف لیکرت پنجدرجهای و آلفای کرونباخ 95/0 بود که هشت بعد پاسخگویی را میسنجید. دادهها از طریق تماس تلفنی جمعآوری شد و با استفاده از نرمافزار SPSS نسخه 16 با روشهای آماری توصیفی، تی تک نمونهای، تحلیل واریانس و همبستگی پیرسون تحلیل شد.
یافتهها: میانگین کل پاسخگویی 45/0±01/3 بود. ابعاد احترام 53/0±91/3، توجه سریع 48/0±04/3 و کیفیت محیط51/0±58/3 بالاتر از میانگین فرضی بود؛ اما حق انتخاب 39/0±71/2، وضوح ارتباطات 66/0±68/2 و حمایت اجتماعی546/0±93/2 پایینتر بودند. تفاوت معناداری برحسب جنسیت (مردان بالاتر)، تأهل (مجردها بالاتر) و تحصیلات مشاهده شد، اما رابطهای با مدت ابتلا یا بیمه وجود نداشت (p>0/05).
نتیجهگیری: کلینیکهای آموزشی- درمانی تهران در ابعاد غیرپزشکی پاسخگویی مطلوبی دارند، اما الگوی پزشک محور و مشارکت محدود بیمار، حمایت روانی- اجتماعی را کاهش میدهد. مداخلات جنسیت محور، آموزش تصمیمگیری مشترک به رزیدنتها و ایجاد گروههای حمایتی مجازی میتواند پایبندی درمان و بار اقتصادی دیابت را بهبود بخشد.
روشها: پژوهش از نوع توصیفی- مقطعی بود. جامعه آماری شامل بیمار دیابت نوع 2 در کلینیکهای دانشگاههای علوم پزشکی تهران بود. حجم نمونه نفر 330 بیمار دیابت نوع 2 بر اساس فرمول استاندارد بود. ابزار تحقیق، پرسشنامه بومی 28 سؤالی با طیف لیکرت پنجدرجهای و آلفای کرونباخ 95/0 بود که هشت بعد پاسخگویی را میسنجید. دادهها از طریق تماس تلفنی جمعآوری شد و با استفاده از نرمافزار SPSS نسخه 16 با روشهای آماری توصیفی، تی تک نمونهای، تحلیل واریانس و همبستگی پیرسون تحلیل شد.
یافتهها: میانگین کل پاسخگویی 45/0±01/3 بود. ابعاد احترام 53/0±91/3، توجه سریع 48/0±04/3 و کیفیت محیط51/0±58/3 بالاتر از میانگین فرضی بود؛ اما حق انتخاب 39/0±71/2، وضوح ارتباطات 66/0±68/2 و حمایت اجتماعی546/0±93/2 پایینتر بودند. تفاوت معناداری برحسب جنسیت (مردان بالاتر)، تأهل (مجردها بالاتر) و تحصیلات مشاهده شد، اما رابطهای با مدت ابتلا یا بیمه وجود نداشت (p>0/05).
نتیجهگیری: کلینیکهای آموزشی- درمانی تهران در ابعاد غیرپزشکی پاسخگویی مطلوبی دارند، اما الگوی پزشک محور و مشارکت محدود بیمار، حمایت روانی- اجتماعی را کاهش میدهد. مداخلات جنسیت محور، آموزش تصمیمگیری مشترک به رزیدنتها و ایجاد گروههای حمایتی مجازی میتواند پایبندی درمان و بار اقتصادی دیابت را بهبود بخشد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
کلیه حقوق این وب سایت متعلق به راهبردهای توسعه در آموزش پزشکی می باشد.
طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق
© 2025 CC BY-NC 4.0 | Development Strategies in Medical Education
Designed & Developed by : Yektaweb
