دوره 11، شماره 4 - ( زمستان 1403 )
جلد 11 شماره 4 صفحات 406-393 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: IR.ZAUMS.REC.1402.372
Ethics code: IR.ZAUMS.REC.1402.372
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Ghiasi Z, Bahmani A, Ziaei M. The effects of shift work on the resilience and level of aggression in nurses working in the emergency department of Khatam Zahedan Hospital in 2023. DSME 2024; 11 (4) :393-406
URL: http://dsme.hums.ac.ir/article-1-474-fa.html
URL: http://dsme.hums.ac.ir/article-1-474-fa.html
قیاسی زهرا، بهمنی علیرضا، ضیایی مریم. اثرات شیفت کاری بر تاب آوری و میزان پرخاشگری در پرستاران بخش اورژانس بیمارستان خاتم زاهدان در سال ۱۴۰۲. راهبردهای توسعه در آموزش پزشکی. 1403; 11 (4) :393-406
گروه طب اورژانس، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران.
چکیده: (810 مشاهده)
هدف: توجه به عواملی نظیر تاب‌آوری و میزان پرخاشگری و عوامل مرتبط با این دو متغیر می‌تواند سبب درک بیشتر ما از وضعیت پرستاران و متعاقبا تلاش در جهت سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی‌های مناسب‌تر گردد. لذا این مطالعه با هدف تعیین اثرات شیفت کاری بر تاب‌آوری و میزان پرخاشگری در پرستاران شاغل در بخش اورژانس بیمارستان خاتم زاهدان در سال 1402 انجام شد..
روش‌ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی، 70 نفر از پرستاران اورژانس بیمارستان خاتم الانبیا با روش سرشماری وارد مطالعه شدند. روش ابزار جمع‌آوری اطلاعات در این مطالعه شامل؛ پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه استاندارد تاب‌آوری و پرسشنامه پرخاشگری بود. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 26 و آمارهای توصیفی و آزمون های آماری استنباطی در سطح معنی داری 50/0<P صورت گرفت.
یافته‌ها: میانگین سن افراد مورد مطالعه 71/7±44/35 سال بود. میانگین نمره تاب‌آوری در پرستاران بخش اورژانس 15/19±57/62 بود. همچنین نمره تاب‌آوری در مردان به صورت معناداری بیشتر از زنان بود، اما فاکتورهایی نظیر سن، وضعیت تاهل، سطح تحصیلات، نوع قرارداد، ساعات کاری (شیفت‌های کاری به طور کلی و شیفت‌های کاری در شب) و سنوات کاری تاثیر معناداری بر نمره تاب‌آوری نداشت. میانگین نمره پرخاشگری در پرستاران 92/14±10/54 بود. همچنین، فاکتورهایی نظیر سن، جنسیت وضعیت تاهل، سطح تحصیلات، نوع قرارداد، ساعات کاری (شیفت‌های کاری به طور کلی و شیفت‌های کاری در شب) و سنوات کاری تاثیر معناداری بر نمره پرخاشگری نداشت. سطح پرخاشگری در پرستاران مورد مطالعه نسبتا بالا بدست آمد. یافته‌های حاصل از آزمون همبستگی پیرسون نیز نشان داد که همبستگی مثبت متوسطی بین دو متغیر تاب‌آوری و پرخاشگری وجود داشت.
نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه حاکی از آن بود که ارتباط معناداری بین شیفت‌های کاری با تاب‌آوری و پرخاشگری وجود ندارد. پیشنهاد می‌شود تا مطالعه ای با موضوع مشابه با جامعه آماری جامع‌تر (پرستاران اورژانس‌های بیمارستان‌های استان) به انجام برسد؛ تا با ارزیابی میزان پرخاشگری، تاب‌آوری و عوامل مرتبط با آن (به خصوص شیفت‌های پرستاران) بتوان اقدامات لازم را جهت بهبود وضعیت به انجام رساند.
روش‌ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی، 70 نفر از پرستاران اورژانس بیمارستان خاتم الانبیا با روش سرشماری وارد مطالعه شدند. روش ابزار جمع‌آوری اطلاعات در این مطالعه شامل؛ پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه استاندارد تاب‌آوری و پرسشنامه پرخاشگری بود. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 26 و آمارهای توصیفی و آزمون های آماری استنباطی در سطح معنی داری 50/0<P صورت گرفت.
یافته‌ها: میانگین سن افراد مورد مطالعه 71/7±44/35 سال بود. میانگین نمره تاب‌آوری در پرستاران بخش اورژانس 15/19±57/62 بود. همچنین نمره تاب‌آوری در مردان به صورت معناداری بیشتر از زنان بود، اما فاکتورهایی نظیر سن، وضعیت تاهل، سطح تحصیلات، نوع قرارداد، ساعات کاری (شیفت‌های کاری به طور کلی و شیفت‌های کاری در شب) و سنوات کاری تاثیر معناداری بر نمره تاب‌آوری نداشت. میانگین نمره پرخاشگری در پرستاران 92/14±10/54 بود. همچنین، فاکتورهایی نظیر سن، جنسیت وضعیت تاهل، سطح تحصیلات، نوع قرارداد، ساعات کاری (شیفت‌های کاری به طور کلی و شیفت‌های کاری در شب) و سنوات کاری تاثیر معناداری بر نمره پرخاشگری نداشت. سطح پرخاشگری در پرستاران مورد مطالعه نسبتا بالا بدست آمد. یافته‌های حاصل از آزمون همبستگی پیرسون نیز نشان داد که همبستگی مثبت متوسطی بین دو متغیر تاب‌آوری و پرخاشگری وجود داشت.
نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه حاکی از آن بود که ارتباط معناداری بین شیفت‌های کاری با تاب‌آوری و پرخاشگری وجود ندارد. پیشنهاد می‌شود تا مطالعه ای با موضوع مشابه با جامعه آماری جامع‌تر (پرستاران اورژانس‌های بیمارستان‌های استان) به انجام برسد؛ تا با ارزیابی میزان پرخاشگری، تاب‌آوری و عوامل مرتبط با آن (به خصوص شیفت‌های پرستاران) بتوان اقدامات لازم را جهت بهبود وضعیت به انجام رساند.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
کلیه حقوق این وب سایت متعلق به راهبردهای توسعه در آموزش پزشکی می باشد.
طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق
© 2025 CC BY-NC 4.0 | Development Strategies in Medical Education
Designed & Developed by : Yektaweb
