هدف: افزایش خودباوری دانشجویان دندانپزشکی سبب ارائه خدمات بهتر و کاهش ارجاع بیماران سیستمیک میشود. از این رو در مطالعه حاضر خودارزیابی دانشجویان دندانپزشکی در درمان دندانپزشکی بیماران مبتلا به بیماریهای سیستمیک بررسی شد.
روشها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، 71 دانشجوی سال آخر دندانپزشکی یزد در سال تحصیلی 1402-1401 پرسشنامه پژوهش حاوی 15سوال جهت بررسی خودباوری دانشجو در درمان بیماران سیستمیک از نظر اعمال روتین دندانپزشکی و جراحیهای ساده را تکمیل نمودند. دادههای گردآوری شده در نرمافزار SPSS وارد شده، نتایج در قالب آمار توصیفی ارائه شده و از آزمون آماری Chi-Square جهت تجزیه و تحلیل دادهها استفاده شد.
یافتهها: در این مطالعه 32 دانشجوی پسر و 39 دانشجوی دختر با میانگین سنی 28/2±17/24 شرکت نمودند. 23 نفر در ترم11 و 48 نفر در ترم12 مشغول به تحصیل بودند. میانگین معدل آنها94/0±31/16بود. ارتباط آماری معناداری بین میانگین نمره خودارزیابی دانشجویان با جنسیت مشاهده نشد (0/05).
نتیجهگیری: میزان خودارزیابی دانشجویان در انجام اعمال دندانپزشکی در بیماریهایی مثل هپاتیت،تالاسمی، دیابت نوع 2، رماتیسم مفصلی و پلاکت زیر 9000 کم بود. در نتیجه دانشجویان ترجیح می دهند بیمارانی که این مشکلات سیستمیک را دارند ارجاع دهند.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |