مقدمه و هدف: اضطراب امتحان شکل خاصی از اضطراب است و میتواند با نشانگان جسمی، شناختی و رفتاری همراه باشد. اضطراب خفیف سبب افزایش یادگیری شده، در صورتی که اضطراب شدید میتواند با کاهش یادگیری همراه باشد. با شناخت میزان اضطراب امتحان در دانشجویان میتوان راهحلهایی را جهت کاهش آن در نظر گرفت. هدف تحقیق حاضر، تعیین سطح اضطراب امتحان دانشجویان پرستاری بود.
روشها: این تحقیق، یک مطالعه توصیفی از نوع مقطعی و روش نمونهگیری سرشماری بود که شامل دانشجویان پرستاری ترمهای دوم، چهارم و ششم در دانشکده پرستاری، مامایی و پیراپزشکی شرق گیلان (73 نفر) شدند. ابزار تحقیق، پرسشنامه استانداردشده ساراسون بود که در دو نوبت بین دانشجویان توزیع گردیده است. . از آزمونهای توصیفی و همچنین، استنباطی مناسب تی تست زوجی و مستقل و آنالیز واریانس استفاده گردیده است.
یافتهها: نتایج نشان داد که بین نمرات اضطراب کسبشده قبل و حین امتحانات اختلاف معنیدار آماری دیده نشد . تنها در مورد ارتباط بین تحصیلات مادر و میزان اضطراب ارتباط معنیدار آماری دیده شد و ارتباط معنیدار آماری بین سایر متغیرها و میزان اضطراب دانشجویان دیده نشد.
نتیجهگیری: یافتههای پژوهش بیانگر وجود اضطراب متوسط و کم در اکثریت دانشجویان بود که وجود چنین مقادیری از اضطراب جهت فراگیری بهتر مطالب ضروری به نظر میرسد. پیشنهاد میشود چنین پژوهشی در دانشگاهها و همچنین دانشجویان سایر رشتهها انجام شود.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |