مقدمه و هدف: حمایت اجتماعی را سازوکاری از ارتباطات میان فردی تعریف میکنند که افراد را از تأثیرات منفی تنیدگی محافظت میکند. از طرفی سطوح بالای حمایت اجتماعی با افزایش خودکارآمدی تحصیلی و کاهش استرس تحصیلی همراه بوده و همچنین، رابطه معکوسی میان حمایت اجتماعی و اضطراب امتحان دیده شده است. هدف از مطالعه حاضر، تعیین نقش واسطهای خودکارآمدی در ارتباط بین حمایت اجتماعی ادراکشده با اضطراب دانشجویان به طور همزمان بود
روش ها: روش پژوهش، توصیفی - همبستگی هست که با استفاده از تکنیک پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری شامل دانشجویان کارشناسی سال 93- 92 دانشگاه شهید باهنر کرمان میشود که تعداد 370 نفر از آنان به روش خوشهای انتخاب شده و وارد مطالعه شدند. برای گردآوری دادهها از 3 پرسشنامه استاندارد اضطراب امتحان، خود کارآمدی عمومی و حمایت اجتماعی ادراکشده استفاده شد. تحلیل دادهها نیز با استفاده از نرمافزار لیزرل و SPSS انجام شد.
یافتهها: مدل معادلات ساختاری فاکتورها و کنشهای مؤثر بر اضطراب امتحان دارای برازش مناسبی بود که نشان داد متغیرهای تبیینکننده اضطراب امتحان و روابط بین آنها دارای اعتبار قابل قبولی هستند. نتایج تحلیل مسیر نیز نشان داد که حمایت اجتماعی با متغیر اضطراب امتحان رابطه منفی و معنیداری دارد. درحالیکه رابطه حمایت اجتماعی با متغیر خودکارآمدی مثبت و معنیدار بود. متغیر خودکارآمدی به عنوان یک متغیر واسطهای، تحت تأثیر مثبت حمایت اجتماعی بوده اما با میزان اضطراب امتحان رابطه منفی و معنیداری داشت.
نتیجهگیری: نتایج اثرات کلی نشان داد که میزان حمایت اجتماعی ادراک بیشترین تأثیر را بر کاهش اضطراب امتحان دانشجویان دارد.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |