مقدمه و هدف: ارزشیابی برنامه آموزشی، تعیین عوامل مخل آن و تعدیل آنها برای تسهیل یادگیری از اصول اخلاقی آموزش است. تنش آموزش بالینی یکی از این عوامل مخل است. لذا، بررسی فوق باهدف تعیین عوامل استرسزای آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان مامایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کازرون انجام گرفت.
روش ها: این مطالعه، یک مطالعه توصیفی - مقطعی است که جامعه پژوهش آن دانشجویان واجد شرایط امتحان جامع در سه سال متوالی بودند. تمام دانشجویان شرکتکننده در جلسه آزمون جامع تئوری هر سال که به پرسشنامه پاسخ کامل دادند (190 نفر) نمونه پژوهش را تشکیل دادند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته؛ شامل دو بخش متغیرهای فردی و 36 سوال پیرامون عوامل استرسزای آموزش بالینی در 6 حیطه بر اساس مقیاس پنج رتبهای لیکرت بود. دادهها با نرمافزار SPSS 20 و به صورت توزیع فراوانی، میانگین و انحراف معیار و آزمون همبستگی تجزیه و تحلیل شد.
یافتهها: میانگین نمره تنش بالینی دانشجویان 62/± 82/2 از 5 بود. حیطهی محیط آموزشی)78/±66/3) استرسزاترین حیطه و عدم همکاری کارکنان با دانشجو و تفاوت در دستورات مراقبتی (26/1±1/4) استرسزاترین فاکتور آموزش بالینی از نظر دانشجویان مامایی بود. حیطهی ارتباطات بین فردی با سه حیطهی احساسهای ناخوشایند، برنامهریزی آموزشی و تجارب تحقیرآمیز همبستگی مثبت نشان داد.
نتیجهگیری: توجه به مجموع پرتنشترین فاکتورهای آموزش بالینی نشان میدهد که در بطن همگی آنها مشکل فقدان حمایت مربی نهفته است. چون مربی در زمان خاص حضور ندارد، کارکنان اوامر خود را به دانشجو ارائه میدهد. چون میخواهیم فرصت آموزشی را از دست ندهیم، حجم کاری دانشجو افزایشیافته و دانشجو مجبور به انجام برخی اقدامات بدون نظارت کامل است که ترس از اشتباه و ترس از سرزنش را به دنبال خواهد داشت و مجموع این عوامل به علاوه تذکرات مربی، احساس ارتباط نامناسب بین مربی و دانشجو را ایجاد میکند.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |