راهبردهای توسعه در آموزش پزشکی

هدف: رفتارهای نامحترمانه در محیط کار در میان پرستاران یک چالش مهم با پیامدهای گسترده برای سیستم‌های بهداشتی درمانی می‌باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی بروز رفتارهای نامحترمانه در محیط کار در پرستاران شاغل در بیمارستان‌های شهرستان جهرم در سال 1403 انجام پذیرفت.

روش‌ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی240 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان‌های آموزشی و درمانی شهرستان جهرم در سال 1403 شرکت نمودند. ابزارهای جمع‌آوری اطلاعات در این مطالعه شامل پرسشنامه اطلاعات جمعیت‌شناختی و پرسشنامه مقیاس رفتارهای نامحترمانه پرستاری بود. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار spss و آمارهای توصیفی و آزمون های آماری استنباطی در سطح معنی‌داری (05/0>P) صورت گرفت.

یافته ها: میانگینﺳﻨﯽ پرستاران شرکت‌کننده در ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ 99/6±97/31 ﺳﺎل بود. ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ رفتار نامحترمانه 70/0± 42/2 ﮔﺰارش ﺷﺪ. در ﺑﯿﻦ اﺑﻌﺎد ﻣﺨﺘﻠﻒ رﻓﺘﺎر ﻧﺎﻣﺤﺘﺮﻣﺎﻧﻪ به ترتیب ﺑﻌﺪ ارتباطات پرستار با سوپروایز (89/0±80/2) و ﺑﻌﺪ ارتباطات پرستار با همکاران (68/0±0/2) دارای ﮐﻤﺘﺮیﻦ ﻣﯿﺰان ﺑﺮوز رﻓﺘﺎر ﻧﺎﻣﺤﺘﺮﻣﺎﻧﻪ و ﺑﯿﺸﺘﺮیﻦ ﻣﯿﺰان ﺑﺮوز رﻓﺘﺎر ﻧﺎﻣﺤﺘﺮﻣﺎﻧﻪ ﺑﺮای ﭘﺮﺳﻨﻞ ﭘﺮﺳﺘﺎری بود. میزان رﻓﺘﺎر ﻧﺎﻣﺤﺘﺮﻣﺎﻧﻪ و ابعاد آن در ﺑﺎﻟﯿﻦ در سطح متوسط بوده است. نتایج نشان داد که بین وضعیت استخدام و بروز رﻓﺘﺎر ﻧﺎﻣﺤﺘﺮﻣﺎﻧﻪ در ارتباطات با سوپروایزر (03/0= p) و بروز رﻓﺘﺎر ﻧﺎﻣﺤﺘﺮﻣﺎﻧﻪ در ارتباطات با بیماران و همراهان (02/0=p) تفاوت وجود داشت. همچنین بین بخش و رفتارهای نامحترمانه در محیط کاری (04/0=p) و بروز رﻓﺘﺎر ﻧﺎﻣﺤﺘﺮﻣﺎﻧﻪ در ارتباطات با همکاران (008/0=p) و بروز رﻓﺘﺎر ﻧﺎﻣﺤﺘﺮﻣﺎﻧﻪ در ارتباطات با بیماران و همراهان (04/0=p) تفاوت وجود داشت. همچنین بین تعداد بیمار (02/0=p) و شیفت (005/0=p) با بروز رﻓﺘﺎر ﻧﺎﻣﺤﺘﺮﻣﺎﻧﻪ در ارتباطات با همکاران تفاوت وجود داشت.

نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که میزان رﻓﺘﺎر ﻧﺎﻣﺤﺘﺮﻣﺎﻧﻪ و ابعاد آن در ﺑﺎﻟﯿﻦ در سطح متوسط بوده است. لذا متولیان آموزش و مدیران پرستاری باید از طریق آموزش های حرفه ای و با ایجاد فرصت های توسعه حرفه‌ای و فردی پرستاران در جهت بهبود این گونه رفتارها اقدامات لازم را انجام دهند. از طرفی مطالعات آتی می‌توانند با انجام مطالعات مداخله ای و استفاده از روش‌های جدید در جهت بهبود ابعاد ارتباطی پرستاران با یکدیگر گام‌های موثری را بردارند.

.