راهبردهای توسعه در آموزش پزشکی

هدف: گراند راند یکی از روش های آموزش پزشکی در محیط بیمارستان است که به صورت مباحثه بر روی بیماران در حضور گروهی از متخصصان و دانشجویان بخش های مختلف پزشکی انجام می شود. این مطالعه به منظور مرور پیشینه پژوهش گراند راندهای پزشکی در ایران به منظور ارزیابی کارایی، روش‌های جدید، مزایا و چالش‌های آن انجام شد.
روش ها: این مطالعه از یک مرور سیستماتیک با تطابق به استانداردهای PRISMA استفاده کرده و نقش گراند راند در آموزش پزشکی را مورد ارزیابی قرار داده است. پایگاه‌های اطلاعاتی PubMed، EMBASE، Scopus، Web of Science و همچنین پایگاه‌های فارسیSID.ir،  Elmentnet و Magiran با استفاده از عبارات خاص جستجو شدند. دو داور به صورت مستقل مقالات را بر اساس معیارهای ورودی بازبینی نمودند و اختلافات را از طریق بحث حل نمودند. کیفیت و سوگیری با استفاده از ابزار MMAT ارزیابی شد. کدهای موضوعی استخراج شده از پاسخ‌ها به ترکیب کیفی شواهد هدایت می‌شوند.
یافته ها: در این پژوهش، با بررسی ۱۵ مقاله، به ارزیابی چالش‌های دانشجویان پزشکی در فرایند یادگیری از گراند راندهای بالینی پرداخته شد. نتایج نشان داد که دانشجویان به طور کلی رضایت کمتری نسبت به اعضای هیئت علمی و دستیاران از کیفیت گراند راندها دارند. این تفاوت ممکن است تحت تأثیر عوامل مختلفی از جمله جنسیت و مرحله تحصیلی قرار گیرد. شناسایی و درک این نابرابری‌ها برای طراحی و اجرای استراتژی‌های آموزشی مؤثر، به ویژه در زمینه گراند راند، ضروری است. با توجه به چالش‌های ایجاد شده توسط همه‌گیری کووید-19، پیشنهاد می‌شود که از روش‌های آموزشی مجازی مانند بحث‌های گروهی آنلاین برای افزایش رضایت دانشجویان و تسهیل انتقال دانش در طول گراند راندها استفاده شود. گرچه گراند راندهای کنار تخت مزایای بسیاری دارند، اما مدیریت چالش‌هایی همچون فقدان مباحث مبتنی بر شواهد و تصمیم‌گیری بالینی، برای ارتقای کیفیت کلی این جلسات امری حیاتی است.
نتیجه‌گیری: مطالعه مروری حاضر نشان داد که برای افزایش بهره وری گراند راندهای پزشکی، نیاز به برنامه ریزی برای افزایش تعامل و درگیری تمام اعضا آموزشی و یادگیرندگان به صورت گروهی وجود دارد؛ همچنین برای افزایش کیفیت جلسات، نیاز به ارائه مباحثات بر اساس شواهد علمی است.