در هزاره اول و دوم، بیماری‌های واگیردار شایع‌ترین علل مرگ و میر بودند، اما با ورود به هزاره سوم و بهبود بهداشت جهانی، بیماری‌های غیرواگیر جایگاه نخست را در مرگ و میرها گرفتند. با ظهور بیماری‌هایی مانند کووید-19، توجه دوباره به بیماری‌های عفونی و نیاز به بازنگری در کوریکولوم پزشکی عمومی برای تربیت پزشکان متخصص در مقابله با بحران‌های مشابه ضروری شد. این پژوهش ترکیبی اکتشافی، در دو مرحله کیفی و کمی، در سال‌های 1400 تا 1402 انجام شد. در مرحله کیفی، نظرات 36 نفر شامل اعضای هیئت علمی، مدیران، پزشکان عمومی و دانشجویان پزشکی در خصوص نیازهای آموزشی در سه حیطه دانش، نگرش و مهارت جمع‌آوری شد. در مرحله کمی، انطباق این نیازها با کوریکولوم پزشکی عمومی توسط 19 استاد بررسی شد. نتایج نشان داد که 14.21% از نیازها انطباق نداشتند، 14.37% انطباق نسبی کمتر از 50% داشتند، 42.27% انطباق نسبی بالای 50% داشتند و 28.14% انطباق کامل داشتند. بیشترین عدم انطباق در حیطه‌های درمان، توانبخشی، و مدیریت مشاهده شد. این مطالعه ضرورت مداخلات آموزشی هدفمند و بازنگری در برنامه درسی پزشکی عمومی، به ویژه در حوزه‌های توانبخشی، تشخیص و اخلاق حرفه‌ای را نشان می‌دهد تا دانشجویان برای ارائه مراقبت‌های بهداشتی مؤثر آماده شوند.

واژه‌های کلیدی: کوید-19، آموزش پزشکی، نیاز سنجی، کوریکولوم

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---