۲ نتیجه برای بازدارنده
عصمت طالقانی، مجید نوروزی، تابنده صادقی، احمدرضا صیادی،
دوره ۸، شماره ۲ - ( ۹-۱۴۰۰ )
چکیده
هدف: ارتقای کیفیت آموزش بالینی، مستلزم ایده های دانشجویان است که می تواند راهگشای برنامه‌های آینده باشد. مطالعه با هدف تعیین عوامل تسهیل کننده و بازدارنده یادگیری مهارت‌های بالینی از دیدگاه دانشجویان تکنولوژی جراحی و بیهوشی دانشکده پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان در سال ۱۳۹۸ انجام شد.
روشها: در این مطالعه توصیفی ۱۰۳ نفر از دانشجویان ترمهای ۴، ۶ و ۸ به صورت سرشماری انتخاب شدند. ابزار جمعآوری داده ها، اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه ۶۱ سؤالی عوامل تسهیل کننده و بازدارنده مؤثر بر یادگیری مهارت‌های بالینی بود. برای تجزیه تحلیل دادهها از نرم افزارSPSS و آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد و ۰۵/۰P-Value< معنی دار تلقی گردید.
یافته ها: نتایج نشان داد از دیدگاه دانشجویان تکنولوژی جراحی ارتباط مربی با دانشجو مهمترین عامل تسهیل کننده (۶۴/۰±۱۲/۴) و ویژگی‌های مربیان عامل بازدارنده (۹۰/۰±۵۶/۳) بود. در حالی که دانشجویان رشته هوشبری حیطه های ویژگی‌های مربیان و ارتباط دانشجو و بیمار به صورت مساوی مهمترین عوامل تسهیل کننده (۶۶/۰±۹۳/۳) و ارتباط مربی با دانشجو عامل بازدارنده (۸۸/۰±۸۲/۳) بود. در حیطه ارتباط دانشجو و پرسنل عوامل تسهیل کننده بین دو گروه اختلاف اماری معناداری وجود داشت (۰۲/۰P-Value=) ولی در سایر حیطه ها بین دو گروه اختلاف آماری معناداری وجود نداشت (۰۵/۰P-Value>).
نتیجه گیری: مهمترین حیطه تسهیل کننده آموزش بالینی، ویژگی‌ها خوب اساتید بود و این نشان می دهد که نقش استاد میتواند در ایجاد یک محیط مناسب جهت تجربه مثبت در مهارت‌های عملی و پیشرفت امور آموزشی بسیار مهم باشد. لذا به کارگیری اساتید مجرب و آموزشهای مداوم اساتید کم تجربه میتواند مشکلات آموزشی را برطرف نماید.
سمیره عابدینی، رفعت جوادی،
دوره ۹، شماره ۱ - ( ۱-۱۴۰۱ )
چکیده
مقدمه: از آنجایی که آموزش به بیمار، یک استراتژی پایدار در جهت کاهش خطرات بهداشتی درمانی و افزایش کیفیت زندگی بیماران است، شناسایی عوامل تأثیرگذار در این فرآیند، کمک‌کننده خواهد بود. این مطالعه با هدف تعیین عوامل بازدارنده و تسهیل‌کننده آموزش به بیمار از دیدگاه پرستاران مسئول آموزش انجام شد.
روشها: در این پژوهش توصیفی مقطعی بر روی کلیه پرستاران شاغل مسئول آموزش به بیمار در بیمارستان شهید محمدی بندرعباس در سال ۱۳۹۹ انجام شد. پرسشنامه محقق‌ساخته شامل مشخصات فردی، عوامل تسهیل‌کننده و عوامل بازدارنده بود. اعتبار علمی از روش اعتبار محتوا تعیین شد. برای تعیین اعتماد علمی ابزار، از آزمون مجدد استفاده که ضریب همبستگی آن ۹۳ درصد بود. سوالات با مقیاس لیکرت، تنظیم و دادهها با نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های آماری توصیفی، تحلیل شدند.
یافته‌ها: مهمترین عوامل تسهیل‌کننده، به ترتیب تخصیص امتیاز ویژه برای انجام آموزش به بیمار برای پرستاران (۷۵ درصد)، اختصاص زمانی خاص برای آموزش به بیمار (۷/۶۶ درصد)، مشارکت بیمار در برنامه‌ریزی و اجرای آموزش (۹/۶۳ درصد) بود. مهمترین عوامل بازدارنده شامل، نداشتن دانش و مهارت برای شناخت نیازهای یادگیری بیمار (۷۵ درصد)، کمبود وقت آموزش‌دهنده (۷۵ درصد)، عدم آمادگی جسمی و روحی بیمار (۳/۵۸ درصد) ناتوانی در برقراری ارتباط مناسب با بیمار و خانواده وی (۳/۵۶ درصد). کم اهمیت‌ترین تسهیل‌کننده، ارائه سمینار در مورد استراتژی‌های آموزش و کم اهمیت‌ترین بازدارنده نیز "تفاوت جنسیت آموزش‌دهنده با بیمار" بود.
نتیجه‌گیری: با توجه به تعدد عوامل تسهیل‌کننده و بازدارنده آموزش بیمار، در نظرگرفتن نظرات مجریان و ذی‌نفعان در طراحی فرآیند آموزش میتواند راه‌گشا باشد.
