شهرام شفا، فاطمه سجادی، نوید کلانی، لهراسب طاهری، محمد صادق صنیع جهرمی،
دوره ۱۰، شماره ۴ - ( زمستان ۱۴۰۲ )
چکیده
مقدمه در حال حاضر دانشگاه‌ها به‌عنوان مکانهای کلیدی برای توسعه یادگیری مادامالعمر در نظر گرفته می‌شوند. یادگیری مادامالعمر می‌تواند در راستای قابلیتهای حرفه‌ای دانش‌آموختگان، رشد و سازگاری آن‌ها با جهان در حال تحول پیرامون و ثمربخش‌تر کردن استفاده از منابع سودمند باشد. بنابراین هدف از انجام این مطالعه بررسی میزان یادگیری مادامالعمر در دانشجویان پزشکی مقطع بالینی دانشگاه علوم‌پزشکی جهرم در سال ۱۴۰۳ بود.
روش ها این مطالعه توصیفی‌مقطعی با مشارکت دانشجویان پزشکی مقطع بالینی(استیودنت، اکسترن و اینترن)، انجام شد. ابزار جمع‌آوری اطلاعات شامل ۲ پرسش‌نامه اطلاعات جمعیت‌شناختی و پرسش‌نامه سنجش میزان یادگیری مادامالعمر بود. تجزیه‌و‌تحلیل با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۱ و آمارهای توصیفی و آزمونهای آماری استنباطی در سطح معنی‌داری P<۰/۰۵ صورت گرفت.
یافته ها میانگین نمره یادگیری مادامالعمر ۰/۳۷±۱/۸۴ بود. میانگین نمره ابعاد یادگیری مادامالعمر پایین‌تر از سطح متوسط قرار داشت. در میان ابعاد یادگیری مادامالعمر به ترتیب ابعاد اساتید و امکانات بالاترین و پایین‌ترین نمره را داشتند. نتایج نشان داد میانگین نمره یادگیری مادامالعمر، اساتید، شیوه ارزشیابی و امکانات در دانشجویان پسر به‌صورت معنی‌داری بالاتر از دانشجویان دختر بوده است (۰/۰۵>p). بین میانگین نمره یادگیری مادامالعمر و ابعاد آن و سایر متغیرهای جمعیت‌شناختی ارتباط وجود نداشت.
نتیجه گیری نتایج این مطالعه نشان داد نمره یادگیری مادامالعمر و همچنین نمره ابعاد آن (به‌جز بعد اساتید و امکانات) پایین‌تر از سطح متوسط است. با‌توجه‌به پایین بودن نمره یادگیری مادامالعمر در دانشجویان، لازم است مطالعات بیشتری برای شناسایی عوامل مؤثر بر یادگیری مادامالعمر در این جمعیت انجام شود. می‌توان با انجام مطالعات تطبیقی، نمره یادگیری مادامالعمر دانشجویان را با دانشجویان سایر دانشگاه‌ها یا رشته‌ها مقایسه کرد.
