دوره 8، شماره 4 - ( زمستان 1400 )
جلد 8 شماره 4 صفحات 48-40 |
برگشت به فهرست نسخه ها
کارشناسی ارشد، مشاوره در مامایی، دانشکده پرستاری مامایی، دانشگاه علوم پزشکی جیرفت، جیرفت، ایران.
چکیده: (1839 مشاهده)
مقدمه: فاصله بین دانش نظری با عملکرد بالینی، همواره به عنوان یک مشکل اساسی در رشته‌های بالینی مطرح بوده است لذا این مطالعه با هدف بررسی عوامل ایجاد فاصله بین دانش نظری با عملکرد بالینی از دیدگاه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی جیرفت انجام شد.
روش‌ها: این مطالعه توصیفی- مقطعی در زمستان سال ۱۳۹۹ بر روی 330 نفر از دانشجویان پزشکی، پرستاری، مامایی، اتاق عمل و هوشبری دانشگاه علوم پزشکی جیرفت انجام شد. افراد به صورت سرشماری وارد مطالعه شدند و داده‌ها با کمک پرسشنامه بررسی راهکارهای کاهش شکاف بین دانش نظری با عملکرد بالینی، جمع‌آوری و از طریق مشخصه‌های آماری میانگین و انحراف معیار و در سطح استنباطی از طریق آزمون‌های تی، ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: درحیطه‌های بررسی شده، عوامل مربوط به دانشجو، عوامل مربوط به برنامه‌ریزی آموزشی و عوامل مربوط به استاد و مربی به ترتیب رتبه‌های اول تا سوم را از دیدگاه دانشجویان کسب کردند که از بین عوامل مربوط به استاد و مربی، عامل تجربه بالینی اساتید و مربیان با میانگین 90/0±50/2، از بین عوامل مربوط به دانشجو، عامل داشتن علاقه به رشته تحصیلی با میانگین نمره 88/0±87/2 و در میان عوامل مربوط به برنامه‌ریزی آموزشی نیز مشخص بودن برنامه درسی بالینی با میانگین 92/0±47/2 به عنوان مهم‌ترین و اصلی‌ترین عوامل مؤثر بر کاهش دانش نظری و عملی توسط دانشجویان معرفی شدند،
نتیجه‌گیری: عوامل متعددی در حوزه آموزش علوم پزشکی در کاهش فاصله بین دانش نظری با عملکرد بالینی تأثیرگذار هستند. لذا توصیه می‌شود، این عوامل مورد توجه مسئولین حوزه آموزش قرار گیرد تا تعلیم و تربیت دانشجویان رشته‌های علوم پزشکی به بهترین حاللت انجام شود.
روش‌ها: این مطالعه توصیفی- مقطعی در زمستان سال ۱۳۹۹ بر روی 330 نفر از دانشجویان پزشکی، پرستاری، مامایی، اتاق عمل و هوشبری دانشگاه علوم پزشکی جیرفت انجام شد. افراد به صورت سرشماری وارد مطالعه شدند و داده‌ها با کمک پرسشنامه بررسی راهکارهای کاهش شکاف بین دانش نظری با عملکرد بالینی، جمع‌آوری و از طریق مشخصه‌های آماری میانگین و انحراف معیار و در سطح استنباطی از طریق آزمون‌های تی، ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: درحیطه‌های بررسی شده، عوامل مربوط به دانشجو، عوامل مربوط به برنامه‌ریزی آموزشی و عوامل مربوط به استاد و مربی به ترتیب رتبه‌های اول تا سوم را از دیدگاه دانشجویان کسب کردند که از بین عوامل مربوط به استاد و مربی، عامل تجربه بالینی اساتید و مربیان با میانگین 90/0±50/2، از بین عوامل مربوط به دانشجو، عامل داشتن علاقه به رشته تحصیلی با میانگین نمره 88/0±87/2 و در میان عوامل مربوط به برنامه‌ریزی آموزشی نیز مشخص بودن برنامه درسی بالینی با میانگین 92/0±47/2 به عنوان مهم‌ترین و اصلی‌ترین عوامل مؤثر بر کاهش دانش نظری و عملی توسط دانشجویان معرفی شدند،
نتیجه‌گیری: عوامل متعددی در حوزه آموزش علوم پزشکی در کاهش فاصله بین دانش نظری با عملکرد بالینی تأثیرگذار هستند. لذا توصیه می‌شود، این عوامل مورد توجه مسئولین حوزه آموزش قرار گیرد تا تعلیم و تربیت دانشجویان رشته‌های علوم پزشکی به بهترین حاللت انجام شود.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |