مقدمه و هدف: اگرچه بازخورد به عنوان بخش جداییناپذیر از فرآیند آموزشی به رسمیت شناختهشده اما پیچیدگی شبکه آموزشی از یک جامعه آموزشی به جامعه دیگر، دادن، گرفت و تطبیق با بازخورد را برای مدرسین و فراگیران چالشبرانگیز کرده است. ارائه برنامه آموزشی جهت توانمند کردن مدرسین و فراگیران در این زمینه، نیاز به تعیین خلاءهای آموزشی در ارائه موثر بازخورد دارد. بر این اساس، این پژوهش جهت بررسی وضعیت کمی و کیفی ارائه بازخورد در آموزش بالینی دانشجویان مامایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کازرون طراحی و اجرا شده است.
روشها: این پژوهش از نوع توصیفی - تحلیلی است که جمعیت و نمونه آن را تمام دانشجویان مامایی با حداقل تجربه یک دوره کارآموزی زایمان (130 نفر)، تشکیل دادند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه چهار بخشی شامل: 1- اطلاعات دموگرافیک، 2- سوالات بستهای در رابطه با زمان، روش، شرایط و ساختار بازخورد دریافتی، 3- 16 جمله در مقیاس چهار رتبهای لیکرت در بررسی کیفی بازخود دریافتی از سه جنبه شیوه ارائه (5 جمله)، انطباق با اهداف آموزشی (5 جمله) و مفید و سازنده بودن بازخورد (6 جمله) و 4- یک سوال باز "چه عواملی مانع استفاده از بازخورد میشود یا بازخوردهای محیط بالینی را در یادگیری شما بیاثر میکند " – جمعآوری شد. 130 پرسشنامه در اختیار دانشجویان قرار گرفت و 120 پرسشنامه کامل جمعآوری شد. اطلاعات با استفاده از نرمافزار SPSS نسخه 19 مورد تحلیل قرار گرفت. از تحلیل توصیفی و مقایسه میانگینها برای توصیف دادهها استفاده شد.
یافتهها: از نظر کمّی، یافتهها نشان داد که 5/72% دانشجویان به طور مرتب بازخورد دریافت کردند و بازخوردهای دریافتی آنها در اکثریت موارد حین انجام پروسیجر (83/75%)، به صورت فردی (60%)، شفاهی (66/81%) و با توضیح جزئیات (7/61%) بود. از نظر کیفی، میانگین نمرهای که دانشجویان به شیوه ارائه بازخوردهای دریافتی خود و مفید و موثر بودن آنها دادند به ترتیب 5/0±6/2 و 75/0±7/2 در مقیاس چهار رتبهای لیکرت بود. به استثنای 6 گویه، اکثر دانشجویان گزینه گاهی اوقات را برای پاسخ به گویهها کیفی انتخاب کردند. در هر سه حیطه مورد بررسی، دانشجویان سال سوم نسبت به دانشجویان سال چهارم ارزیابی بهتری از بازخورد دریافتی خود داشتند.
نتیجهگیری: بازخورد در روند آموزش مامایی فاکتور فراموششدهای نیست و حتی از نظر کمّی در سطح مطلوب است اما از نظر کیفی به خصوص از نظر دانشجویان سنوات بالاتر در حد بهینه ارائه نمیگردد. گرچه توانمندسازی مربی میتواند در تغییر نظر دانشجویان نسبت به کفایت بازخورد موثر باشد اما کافی نیست. چرا که حتی اگر ما مربیان توانمند در ارائه بازخورد باشیم تا زمانی که فراگیران در دریافت و استفاده از بازخورد توانا نباشد و نسبت به آن تمایل نداشته باشند؛ تلاش مربیان بیثمر خواهد بود. برای رسیدن به بازخورد موثر در حرفه بهداشتی پرورش گیرنده بازخورد ضروری است.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |